یکی از برجسته ترین ویژگی های امام خمینی (ره) پیش از آن که یک رهبر معنوی یا سیاسی باشد، شاعر بودن وی است. اکثر سیاستمداران دنیا به خاطر داشتن روحیه خشن از نعمت لطافت در کلام بی بهره اند اما امام چه پیش از آن که رهبر انقلاب اسلامی ایران شود و چه بعد از آن همواره این موهبت الهی خود را درقالب نگارش شعر و متون ادبی حفظ کرده اند.

نکته جالب این است که امروز رهبری ایران آیت الله خامنه ای هم ازاین دو ویژگی رهبری و شاعری در کنار هم نیز بی بهره نیستند. امام با داشتن لطافت فکری و زبانی بیشتر از هر کسی می توانست به زبان مردم نزدیک شود و در برخی موارد با همین زبان مردمی در آثارشان ادبیات رهبری هم مشاهده می شود.  

دیوان اشعار امام از جمله کتابهایی است که هر سال درنمایشگاه کتاب تهران وبعد از آن در کتاب فروشی های سراسر کشور جزء پرفروش ترین آثار ایشان قرار می گیرد و این مهم حداقل در حوزه آثار ادبی امام از جمله اشعار ایشان نشان دهنده این امر بوده که آثار قلمی امام در حوزه شعر مورد قبول اهل این فن قرار گرفته و با گذشت سال ها هنوز هم اهالی شعر در کنار آثار قدیمی نگاهی هم به آثار امام دارند. 

دیوان شعر امام خمینی کتابی است که در ۶ فصل غزلیات، رباعیات، قصاید، مسمط، ترجیع بند و اشعار پراکنده تنظیم شده که توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) انتشار یافته‌ است. اشعار این دیوان که بیشتر آنها در سبک عراقی سروده شده‌اند، به زبان‌های دیگری نیز ترجمه و انتشار یافته‌اند. همچنین این دیوان در برخی از تلویزیونهای ملی اروپایی معرفی شده‌ است.

نمونه ای از رباعیات سروده امام خمینی (ره) :

جُمهوری‌ اسلامی‌ ما جاوید است دشمن ز حیات خویشتن نومید است

آن روز که عالم ز ستمگر خالی‌ است         ما را و همه ستمکشان را عید است

ج1                         ج2

برگرفته شده از سایت باشگاه خبرنگاران

توضیحات :  نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه، که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاده‌بود. تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایهٔ شاعران سمبولیست به نام جهان می‌دانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام «روجا» چاپ شده‌است. نیما در سال ۱۳۰۰ منظومه قصه رنگ پریده را که یک سال پیش سروده بود در هفته‌نامه قرن بیستم میرزاده عشقی به چاپ رساند. این منظومه مخالفت بسیاری از شاعران سنتی و پیرو سبک قدیم مانند ملک الشعرای بهار و مهدی حمیدی شیرازی را برانگیخت. شاعران سنتی به مسخره و آزار وی دست زدند. در پاییز سال ۱۳۰۱ شعر «ای شب» را در روزنامهٔ هفتگی نوبهار منتشر کرد. نیما در این رابطه می‌گوید: «در پاییز سال ۱۳۰۱ نمونهٔ دیگری از شیوهٔ کار خود «ای شب» را که پیش از این تاریخ سرودم و دست به دست و مردود شده بود، در روزنامهٔ هفتگی «نوبهار» دیدم. شیوهٔ کار در هر کدام از این قطعات تیر زهرآگینی به خصوص در آن زمان به طرفداران سبک قدیم بود.

دانلود

برگرفته شده از سایت پارس بوک